Artroskopia barku
Artroskopia barku – staw barkowy
W schorzeniach i urazach powodujących ból i dysfunkcję barku, artroskopia daje możliwości interwencji w obrębie stawu ramiennego, przestrzeni podbarkowej oraz stawu obojczykowo – barkowego. Lekarz ma możliwość wykonania szeregu małoinwazyjnych rekonstrukcyjnych technik operacyjnych. Ich skuteczność zwłaszcza w urazowym i nawykowym zwichnięciu stawu ramiennego oraz uszkodzeniu stożka rotatorów jest wysoka co ogranicza wskazania do tradycyjnych rozległych operacji.
Artroskopia barku – Uszkodzenie stożka rotatorów
Przyczyną uszkodzenia stożka rotatorów jest naciągnięcie, naderwanie lub zerwanie ścięgna mięśniowego podczas gwałtownego i silnego ruchu ramienia oraz jako następstwo upadku. Objawami uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów są znacznie nasilone dolegliwości bólowe, często bóle nocne oraz ograniczenie funkcji barku. Leczenie jest zwykle operacyjne. Artroskopia barku jest wyjątkowo przydatna podczas naprawy stożka rotatorów. Przy użyciu specjalnych narzędzi artroskopowych oraz kotwic tytanowych lub biowchłanialnych lekarz przytwierdza uszkodzone ścięgno do swojego przyczepu kostnego. Po operacji – artroskopia barku – stosuje się specjalny rodzaj unieruchomienia w stabilizatorach i rehabilitację. Gojenie i przyrastanie się oderwanego ścięgna do kości jest powolne i na podnoszenie przedmiotów i normalne używanie barku lekarz pozwala po około 6 miesiącach. Często zdarza się jednak że ból ustępuje znacznie szybciej i powrót do codziennej aktywności jest możliwy po 2-3 miesiącach.
Artroskopia barku – Zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej
Jedną z przyczyn może być zaburzenie równowagi pomiędzy mięśniem naramiennym, a mięśniami stożka rotatorów, prowadzące do destabilizacji głowy kości ramiennej Charakterystyczne objawy to; bóle barku, które nasilają się przy podnoszeniu reki nad głowę, w nocy lub przy ułożeniu na chorym boku. Ból może promieniować zarówno do ramienia i łokcia lub w kierunku karku i łopatki. Zapalenie oraz obrzęk stożka rotatorów powstające na skutek ciasnoty podbarkowej może prowadzić do przerwania ścięgna w okolicy jego przyczepu do głowy kości ramiennej. W miarę upływu czasu i narastania ciasnoty ścięgno jest stale niszczone efektem czego jest całkowite oderwanie ścięgna od kości. Leczeniem z wyboru jest operacyjne – artroskopia barku – poszerzenie przestrzeni podbarkowej i plastyka stawu barkowo –obojczykowego, często połączone z naprawą ścięgien rotatorów.